fun and fruitful October

Puro na kasi katatakutan ang nababasa kong post ngayon kaya eto magpopost naman ako ng masaya. Pero kung gusto nyo pa rin mangilabot ng konti ngayong Undas try nyong basahin ang makapanindig balahibo kong kwento. Just click the pink link ;)

October 14 was Chloe's birthday. Sino si Chloe? She is the third baby of our tropa and my bff Hash's first born. The celebration was held in Jollibee somewhere in Cainta. Nag-enjoy lahat ng bata at ang mga feeling bata. Hindi lang naman kasi pambata ang mga games may pang-feeling bata rin.

That's me on the right side helping out the little girl's team to win the longest line game.

Kulang ang tropa.

with the birthday girl

Chloe and mommy Hash

feeling bata with Jollibee.

Hindi pwedeng walang gift at bilang inaanak ko si Chloe, nagrequest si mommy ng gift. In fairness na-haggard ako ng bongga sa ni-request ni mommy.

eto ang requested gift ni mommy for Chloe

Hash requested me to make a cupcake tower as a gift for Chloe. Bilang bakery naman ang business ko at para naman sa inaanak ko kaya sige na nga. First time kong gumawa ng cupcake on a tower at mukang nagustuhan naman nila. When I posted the pictures on my timeline madaming nag-like at may mga nag-inquire na agad at gustong um-order.

My former officemate saw the pictures and ordered 2 boxes of cupcakes. Mukang nagustuhan din ng officemate nya cause she ordered another tower for the birthday of her brother's friend.

A simple Barbie-and-Ken-themed cupcake tower.

May um-order na rin ng cupcakes for Christmas giveaway and hopefully matuloy yung sa wedding souvernirs *fingers crossed*

And just recently my pretty and supersweet blogger friend Maria of Super Wander Girl, ordered a box of cupcake and custard cake.

I call this mushroom cake.

custard cake

chocolate cupcake

So ayan, bukod sa business eh na-meet ko na rin finally si Super Wander Girl.

She suggested na gumawa na raw ako ng facebook page oh kaya ay site for my cakes and pastry business. Thank you naman sis Maria sa support and sa feedback like what i've told you kapag naayos ko na siguro ang product line i'll take your advice. It was so nice to meet you. Sayang at konti lang time naten hindi na tayo nakapagkwentuhan, pero sabi mo nga next time ulet. At aasahan ko yan ah.

Magpo-promote na rin ako dito, habang wala pa kong facebook page charot! Kung type nyo yung cupcakes ko, you can contact me here for inquiries. Thanks!

So much for the business balik tayo sa fun. This time fun run naman. Last October 21, me and bff Hash together with two more friends joined the PUP Alumni fun run 2012: Takbo para sa Kalikasan at Karunungan. This is my 3rd fun run this year.

It was held on the CCP grounds. Sobrang aga namen dumating dun. 4am kasi ang announced starting time but we run almost 6am na. Ang dami kong pawis dito ang saya!

Kunwari tumatakbo sa picture halata namang hindi.

picture picture pang-alis ng pagod

At ang dami rin nameng kulet!

did you see the rainbow?

Finally, we finished 3k! Hindi man lang kami napagod. Next time 5k na. I saw a post of blogger runner Light/Balut of Run and Keep Running kaya nalaman ko na nandun din sya. Sayang lang at hindi kami nagkita.

muka ba silang pagod?

eh kumusta naman ako?muka ba kong napagod?

This October pa rin, I joined Gracie's Network blog contest and Im so lucky to win. The prize was a blogger shirt. Bago nakarating saken yung shirt ay mejo na-stress muna ng konti si Gracie. Medyo mahabang kwento but what's important ay nakarating na saken ang shirt. I promised to post a picture of it and here it is.

I love the shirts! Thanks again Gracie.

Last Saturday, another friend of mine got married. Oh yeah, kasalan na naman and as usual bridesmaid na naman ako. They were the subject on My Top 10 Favorite Shots- Pre-nup Edition. I'll be doing a separate post about the wedding. Ang saya lang dahil nag- Gangnam Style dance kami sa reception together with the newlyweds.

I also want to take this oppurtunity (naks!) to greet my bff and a pretty mommy Hash of Hash Coffee Table Book a happy happy birthday on November 1.

Nalulungkot ako kapag naiisip ko na malapit ka na ring umalis at malayo samen. Paano na ko? Sino na yayain ko manood ng sine na agad agad pwede? Sino na yayayain ko mag-kape kapag may problema ako at masama ang loob ko? Sino na magpapayo saken ng mga kalandian? At sino na mapagkukwentuhan ko ng mga kalandian na ginawa ko na tinuro mo saken? Pero alam ko naman na para yan sa family mo kaya kahit malungkot hindi ako kumokontra. Basta dont forget to work hard for my wedding alam mo na yan. Bilisan mo lang ah kasi nararamdaman ko malapit ko ng makilala yung mapapangasawa ko. Thanks for everything and you know how much I love you sis. I am so blessed that I have you and tropang Adik.

May kasabay nga pala syang mag-birthday na blogger din. Happy birthday din sayo Kulapitot! Isabay mo na yung treat mo saken sa treat ni Zai para bonggang bonggang masaya.

Ayan muna kwento ko sa ngayon. I will be spending the holiday in my hometown at bibisitahin ang puntod ng mga namayapa ng mahal sa buhay. How about you? Saan kayo sa Undas? Dont forget to visit and pray for our deceased relatives. Huwag na naten hintayin na sila ang dumalaw saten. Happy Halloween!

mahal...ang...bacon part 6 season ender

Unfortunately hindi na kami nakapunta sa Maria Cristina falls. So sad. Sobrang gagahulin na kasi kami sa oras. Two hours ang byahe pabalik ng CdO. Past 12nn na kami nakaalis sa Tinago falls. 3:55pm ang flight namen pabalik ng Manila, so goodluck to us.

Hindi na kakayanin kung magi-stop over pa kami para kumain. Pero hindi pwede na hindi namen matikman ang famous lechon ng Iligan. Masarap daw kasi talaga yun sabi ni Mikko. Kaya bumili na lang kami ng famous lechon at sa car na lang kami kumain. Papak pala kasi wala kaming kanin.

Nagda-drive sya habang kami kumakain na ng masarap na lechon. Hindi pa sya nagbe-breakfast at wala syang kinakain. Kaya hindi na nya din napigilan na humingi ng lechon. Eto namang si Liza bigla akong siniko sabay bulong, "gurl subuan mo". At hindi pa nakuntento sa pagbulong saken ang napakabait kong kaibigan. "Gurl, subuan mo na si Mahal." 
"Oo nga kain ka ng kain dyan hindi mo man lang inaalok si Mahal" pag-second the motion ni Albert. Di ko alam kung ano naisip nung mag-jowa pero nagpadala na rin ako sa trip nila kaya, "Mahal oh, lechon" sabay subo ko sa kanya at si Mahal ngumanga naman. Kilig na kilig yung mag-jowa habang si Sir Chief tahimik lang na kumakain, nagseselos na ata at naunahan ko sya na subuan ni Mikko bwahaha!

"Mahal eto pa oh" sabay abot sa lechon. Hindi ko na sinubuan ulet inaabutan ko na lang sya ng lechon with my bare hands. "Salamat Mahal." Aba at nakiki-mahal na rin ang mokong. Oo na, kinilig na ko. Ganyan ang naging eksena hanggang sa maubos ang lechon at mabusog kami.

2:30pm and we're still somewhere down the road far from the airport. Nawawalan na kami ng pag-asa na makaabot sa flight. So we're thinking some options. Hindi kami pwedeng kinabukasan pa umuwi. First, may mga business kami na naiwan specially si Sir Chief, second, binyag ng pamangkin ko at kasal ng friend ko kinabukasan and lastly, last piece of clean clothes na yung suot namen, even underwears.

"Lin, may mga underwears naman sa bahay kung wala ka na talagang gagamitin." He heard us talking and I dont know kung nagbibiro ba sya oh seryoso sa sinabi nya. Seriously? He's offering me an underwear? I assumed he's joking kaya tawa na lang ang naisagot ko.

Unfortunately na naman, kahit pinapalipad na ni Mahal ang sasakyan hindi na rin kami aabot sa flight namen. May mga series of traffic din kasi sa daan dahil sa mga ginagawang kalsada. In short, naiwan kami ng plane! Saklap.

Mikko was talking to his connections if they can do something about our situation. But still ended us booking the next flight back to Manila. Ang ticket na nakuha namen pabalik ng Manila cost a bit higher than our roundtrip ticket to CdO. Sayang, naka-isang rountrip na sana ulet kami. Wala na kaming cash oh hand kung meron man kulang na to pay the tickets. Buti na lang friend ni Mikko yung may-ari ng travel agency and agreed to deposit the payment the next banking day.

After the stress that we have gone trough we decided to eat before heading to the airport besides, we still have enough time not to be late again for our flight.

On the way to the airport, "Mikko, kunin ko number mo para kung sakali mapag-isipan mo yung (business) proposal ko sayo" sabi ni Sir Chief. Mikko dictated his number.
"Sandali lang, hindi nakuha ni Arline" sabay siniko na naman ako ni Liza. Sumusobra na tong friend ko na to sa kasisiko saken ah. Bibigwasan ko na to charot!
"Ah ganon ba?" and he dictated it again. Gosh hindi ako makapaniwala na ako talaga ang kukuha ng number nya, kainis! I still didnt type his number on my phone.
"Gurl, i-save mo na." pero nakabantay si Liza.
"Wait lang may tinetext pa ko" palusot ko.
"At ako talaga kukuha ng number nya?" bulong ko kay Liza. Ayoko talaga hindi ko matanggap. Sya! sya dapat ang kumuha ng number ko.
"Eh nagda-drive sya pano nya kukunin number mo? Ok lang yan, sige na." May point naman si friend.
"Sige na gurl kunin mo na." Haaay sige na nga, ang kulit!
"Ano ulet? pakiulet naman" tanong ko kay Mikko.
"Ok, save number, Mahal." Sinasabi ko yan habang gingawa ko. At natawa naman sya ng marinig nya. So ayun Mahal ang name nya sa phone ko.

Pagdating sa airport medyo nalungkot ako kasi nagsisimula pa lang sana yung love team namen pero matatapos na agad. Time to say goodbye.

He said goodbye to Albert first and did the usual dapping up, aslo with Sir Chief. He hugged Liza and lastly me. Save the best for last ang peg. A three-second blissful hug. OA sa description ng hug. Yes, he hugged and kissed me. Charot lang po yung kiss hanggang hug lang talaga, promise hehe.

Bye Mahal, bye CdO.

Dahil sa mga pangyayari nakalimutan na namen yung bacon na dapat iuuwi namen sa Manila. Sayang, ang sarap pa naman.

Pagdating ko sa bahay, I received a text from Liza, "gurl sabi ni mahal itext mo daw sya..seryoso..nakausap namen sya.." Sa sobrang pagod at antok I just replied "ok i'll text him". Dahil busy busyhan ako, after a couple of days ko pa sya nai-text. And it seems he's really waiting for my text. "Hello mahal tagal ko hinintay text mo". Oh yes, Mahal pa rin ang tawag nya saken, until now.

Up to this date, madalas pa rin kami naguusap. Madalas sya tumatawag and we really talk a lot about anything. Makulet sya kausap at ibang level ang humor nya kaya lagi nya kong napapangiti at napapatawa. At wala ditong romance, we're just really good friends (showbiz?) at hanggang dun na lang siguro yun. Hindi ko ata kaya ang LDR.

Niyaya nya ko mag-Camiguin, syempre kasama pa rin yung mag-jowa at si Sir Chief. I answered maybe next year, well lets see kung matuloy.

I dont know exactly why, but whenever I heard this specific song, I remember him. Kaya in-assign ko syang caller ringtone ni Mahal. Kahit nakapikit ako oh kaya naman malayo yung phone ko saken, basta marinig ko tong song na to I know it's him, calling.




Jet Lag – Simple Plan Song Lyrics

Oh by the way, before I forgot. Sa mga nagrequest ng picture nya, eto sya.

Galing sa fb nya yang mga pictures. Take note hindi kami friends sa fb. hahaha!

May mga kasama kami sa picture na yan. Ni-crop ko lang hehe. Bagay ba kami? Kumusta naman ang ab ko?

Thank You: An Anniversary Post

Warning: Drama overload

October 21, 2011 ako nag-open at unang nag-post sa blog ko pero June, 2012 lang ako nagsimulang mag-bloghop at mag-explore sa blogosphere. Bulakbolero was the first blog that I followed. Naaliw kasi ako sa mga kwento nya at halos lahat ata ng post nya nabasa ko. Masipag pa ko mag-backread noon. Nakaka-sad dahil kelan lang eh nagsara na sya ng blog. Sana magbago pa ang isip nya at mag-blog pa ulet sya.

I followed blog that is relatable to me like Joanne's blog. Isa rin ang blog nya na-backread ko halos lahat ng post. Nakaka-relate kasi ako madalas sa mga kwento at experiences nya. Specially yung break-up, getting over at moving on from a 7 long years relationship. I must admit nakatulong din ang blogging sa pagmo-move on ko. *Apir tayo sis!* Thank you twin sis Joanne dahil sayo mas marami pa kong nakilala like your ELF friends and thank you Arnica of The Adventures of Tropang Ina and Lori of Here You'll Find Me.

I also followed blog that I'm entertained reading like Zai moonchild, Kulapitot, Kwatro Khanto, Wickedmouth, Bagotilyo, Ka-blogs-tugan 3.0, teacher's pwet, and Bart Attack. Madalas akong mag-ROFL sa mga post nila. Thank you sa inyo dahil sa mga panahon na lugmok ako sa kalungkutan ay nakukuha ko pa ring tumawa dahil sa mga post nyo lalo ka na Zai.

Thank you Orange Pulps of A Dose of Orange Ink, bebe sis Jessica of Pagguhit ng mga Salita, and Olivr of the BEAT BOX for being my first three followers. Natuwa talaga ako nung time na nakita kong may nagpa-follow na saken. Parang bata lang na nagkaroon ng mga bagong friends ang feeling.

Masipag akong mag-follow at mag-follow back ng blogs. The more blogs I follow the more friends I can earn. May mga nagpa-follow saken na walang links oh kaya google+ ang gamit kaya pasensya na kung hindi ko kayo ma-follow back. Hindi ko alam kung saan hahanapin ang mga links nyo.

Nakakatuwa na maka-meet in person ng mga blogger friends na madalas mong kakulitan kasi kahit unang meet nyo pa lang parang ang tagal tagal nyo na magkakilala. Like what happened sa eye-ball namen nina Joanne, Zai, Kol me EmPi, and Theo's Casanova. Puro tawanan at kulitan lang ang ganap. Thankful din ako na na-meet ko sila Sana marami pa kong ma-meet na mga bloggers.

Bilang frustrated writer nga ako (paulet ulet?) masaya ako na malaman na may nagbabasa ng mga post ko and that is through comments. Ang mga comments nyo talaga ang nagpapasaya saken. Parang drugs lang na nakaka-high ng feeling. That's why Im always trying my best din para makabisita, magbasa, at makapag-comment sa blog nyo. Kaya naman let me say "thank you blogger friends".

Thank you Lili of Thinking Out Loud, marami akong natututunan at nalalaman sa blog mo. Thanks mama Joy of joy's notepad dahil sa mga magagandang pictures mo para na rin akong nakarating sa Norway. Thanks din sa mga madalas kong kakulitan ngayon sa cwirrer na si Chateau de Archieviner at Rixophrenic. Thank you Chris of the Pinay Thrillseeker na isa sa mga idol kong blogger at unang nagbigay saken ng blogger award (Liebster Blog Award).

Thanks The Ignored Genius na isa rin palang PUPian at ginawa akong admin ng PUP Bloggers Society (paki-click po ang link at paki-like po sa fb, thanks :)). Sorry naman dahil feeling ko wala akong kwentang admin pero promise masipag naman ako mag-promote at magpa-like. Thank you Super Wander Girl sa pag-like, mabuhay ang mga scholar ng bayan.

Salamat Balut of The Lucky Blog for giving me the Versatile Blogger Award, pasensya na at hindi ko pa rin nagagawa hanggang ngayon pero for sure gagawin ko yan. Salamat din kay Tripster Guy sa palagi mong pagko-comment na parang isang post na rin. Seriously, sobrang naapreciate ko yun. Thank you Gracie's Network, excited na ko makuha yung blogger shirt ko yey!

Thanks Ric of Life N Canvas for the inspiring posts. Anney of Blog ni Ako for sharing your and your pamangkin's talent. Marjorie of Piso Fashion, for sharing your sophisticated fashion sense. Amphie of Modernong Pluma sa pagpapakilig saken through your series. Kelan ba matatapos ang "One Morning of July" aba October na ngaun ah? Sir Jep of korta bistang tibobos asan ka na, marami ka pa rin bang stress?

Salamat sa madalas na pagbisita, pagbabasa at pagko-comment, Sherene of Our Journey, Gord of Cumpled Papel, Mga Kwento Ni Nyabachoi, denggoy palaboy, Phioxee of Wanderer, Grah of Chicturista, Arvin of Written Feelings, Kotz of Nasa Isip Ko Lang, Superjaid, Mr. Nightcrawler.

Salamat din kina Tal of The Pinay Wanderer, Wrey and Robby of fasHi0nm0T0, ExtraOrdinaryGravity, eXtraordinary Journey, do more of what makes you happy, Richie of One Man One World, 5-12-4-14-33-44's Farm, Momma Mina, Jag of Kaleidos, JonDmur, Mga Kwento ni Pareng Jay, Overthinker Palaboy of afterthoughts, Adventures of Manong Unyol at sa iba pa na nag-follow saken. Sorry hindi ko na maisa-isa pero salamat talaga ng marami.

Syempre pwede ko ba naman makalimutan ang bff ko. Thank you sis Hash of Hash Coffee Table Book for being such a supportive friend at sa lahat ng mga kabaliwaan ko lagi ka nandyan together with our Tropang Adik.

Sa mga bagong nakigulo, makikigulo, naki-chika at makiki-chika sa blog ko maraming thank you din sa inyo!

Hindi ko naman hinahangad na magkaroon ng maraming award, followers oh kung ano pa man sa blog world dahil hindi naman ako isang ganap na blogger na maituturing. Ang tanging gusto ko lang ay magkaroon ng maraming kaibigan dito sa blogosphere. Im thankful that I've earned some and hoping to earn more. At ngaun pa lang nagpapasalamat na ko ng bonggang bongga!

At dahil thankful ako sa inyong lahat at anniversary ng blog ko meron akong munting pakulo. Kailangan nyo lang pong sagutin ang ilang mga katanungan sa baba.

1. Saan ako nagkaroon ng makapanindig balahibong experience?
2. What's on my top 1 list of place I wanna go before I die?
3. Ano ang status ko ngayon? joke lang. Sino ang blogger na crush ko? joke ulet. Eto totoo na talaga. According to my bucketlist (My Simple Dreams), saan ko gustong magkaroon ng billboard?

First na makakasagot ng tama will get a treat from me to an eat-all-you-can buffet resto (Yakimix or Kamay Kainan). Second will get a movie treat and third will get a coffee treat from me.

Pasensya na yan pa lang ang kaya kong ibigay. Sa susunod all-expense paid trip na chos!

Ang lahat ng sagot sa tanong ko ay nandito rin sa blog ko. Sorry naman kung paghahalungkatin ko pa kayo minsan lang naman to at anniversary naman ng blog ko.

Thanks again to all of you. Like what I've said, you are all so dear to me.


Coming Soon on the Pink Line
Blogger Buzz
Pink Line Photography

Liebster Blog Award

I felt overwhelmed when I received this beloved award from the dearest travel blogger I admire and whose love story is a proof that Love really conquers all. I wish I am as thrillseeker and adventurous as she is to be able to find the love of my life.

Thank you Cris of the Pinay Thrillseeker for giving me this award. It is really such an honor to receive this kind of award from one of the Top 10 Emerging Influential Bloggers of 2012. This would be a remarkable gift for my upcoming blog's first anniversary. Forgive me if it took a while before I can post my answers. I'm still up to the challenge "Where would you travel given a P1,000 budget?" of yours. Im considering of doing it alone but up to now I can't still find the guts, but hopefully I could.

To pass on the Liebster Blog Award, here's what you should do:

1. Answer my 11 "getting-to-know-you-better" questions.
2. Think of 11 questions of your own.
3. Choose 11 worthy bloggers who have fewer than 200 followers to interrogate and pay it forward.

Here is my answers to Cris' "not-so-hard" questions.
1. Why do you blog?
I blog mainly because I want to have a log of the happenings in my life. This is my journal of the things that I do, what interests me, special occasions and my travels. Blogging is also a way of expressing my thoughts and feelings. It's my online diary. Im also a "frustrated" writer. Frustrated, because I know I can't write, I dont have the talent. But here in my blog, I can pretend that I can write.

2. What's the story behind your first ever blog post?
My first ever blog post was about my first ever out of town trip with my whole family.

3. Where's your dream destination and why?
I have 3 dream destinations. I want to explore the smallest province in the Philippines. Batanes is an interesting place for me. I would love to be in its steep cliffs, hills, border lined shores, stone wall houses, and experienced its fast changing weather. Paris is also my dream.  I just wanna be on top of the Eiffel Tower. Santorini is my greatest dream. An amazingly distinctive place where I wanna be with the love of my life.

4. Where's your favorite place (among the places you've been to) and why?
Being a nature lover and beach lover that I am, Coron was still my favorite.

5. What's your favorite color?
Absolutely PINK!

6. What would surely make you smile?
Every new comment on my posts never fail to make me smile.

7. What would ruin your day?
As of this time, I cant think of any. Im trying my best to compose myself so that my day cant be ruined by anything.

8. What's your favorite subject in school?
Ahmmm.. Math? hehe. I enjoy numbers than words.

9. What's your favorite sport or sports team?
When I was still studying Im always included on our section's volleyball team. I played volleyball during intramurals or sportsfests. I also played on a barangay league once. Therefore I conclude, volleyball is my favorite sports but I dont claim that Im good at it. Its been years since I last played and I am missing it.

10. Are you left-handed or right-handed?
Im right-handed.

11. What did you do for your last birthday?
I wanted an exceptionally birthday celebration but I didnt got the time to prepare. So it ended up as a simple celebration at our house with my friends and former colleagues.

This award also goes to 11 bloggers. I had a hard time on this part. 11 slots for giving this kind of award werent enough. But its part of the rule so I have chosen 11 bloggers that I know will certainly pay forward to other bloggers whom I want to give this award as well. So let me pass on this award to:

1. Hash of Hash Coffee Table Book
2. Joanne of Joanne's blog
3. Zai of Zai moonchild
4. Lori of Here You'll Find Me
5. Anney of Blog ni ako
6. Jessica of Pagguhit ng mga Salita
7. Maria of Super Wander Girl
8. Marjorie of Coffehan and Piso Fashion
9. Archieviner of Chateau de Archieviner
10. Gord of Crumpled Papel
11. Mr. Tripster of Tripster Guy


And now here are my questions for you:

1. What do you think is the best thing about blogging?
2. Who do you admire in blogging and why?
3. Whose blogpost you were always excited to read and why?
4. What is your dream job?
5. Name 3 things you have or would have on your bucket list.
6. Mountain climbing or island hopping?
7. What is your favorite movie quote?
8. If you're going to be half a billion richer by winning the lottery what's the first thing you would buy?
9. If you could live anywhere besides where you do now, where would it be?
10. If given all the resources, what kind of business would you want to establish and why?
11. Describe yourself in 2 words.


Congratulations guys and good luck!

For my other blogger friends that were not tagged here, it's either I saw you were already tagged by other blogger or I have something else for you so stay tuned ;)
But still, Im requiring all of you to answer my questions through the comment box.
Love you all guys and you were all dear to me.
*Hugs and Kisses*

mahal...ang...bacon part 5

Pagdating namen sa Bukidnon syempre hindi mawawala ang picture taking. "Akina, picture-an kita" kinukuha nya saken camera ko. And guess what? hindi ako tumanggi. Para tuloy akong mowdel na hiyang hiya sa kanyang photographer. Ang ending puro pa-demure tuloy ang pose ko. Kainesh nemen kashe eh.

Isa rin sya sa masigasig na nag-convince saken na yung longest zipline na daw ang i-try ko. Takot talaga kasi ako kaya ang tagal kong kumuha ng lakas ng loob. Mga 1 minute siguro. Sige pa i-convince mo pa ko, sabi ko sa kanya pero sa isip ko lang.

Naligaw kami pabalik. Panong hindi, imbes na sa kalsada sya nakatingin habang nagda-drive eh saken sya nakatingin. Wahaha assuming na naman ako. Nalito daw sya sa dinaanan namen kanina. Woooh palusot. Pinipigilan ko na nga sarili ko na wag sumilip sa rearview mirror para focus ka na sa pagda-drive kaya lang nililingon mo naman ako.

Pagdating namen sa Cagayan de Oro kumain lang kami sa Mykarelli's Grill ng napakasarap na chicken inasal tapos deretso na sa Iligan.

Two hours ang byahe. Kwentuhan. Tulog. Kwentuhan. Tulog. Syempre bilang sya ang driver bawal sya matulog pero nakatulog din sya habang naka-stop yung sasakyan kasi traffic. Ginising na lang namen sya after 15 mins joke. Nag-offer na si Albert na sya muna ang magda-drive ayaw naman ni Mikko. Bisita daw kami dapat relax kami. Paano kami makakapagrelax kung inaantok ang driver ng sinasakyan namen? Syempre di ko sinabi yan, kwentuhan na lang ulet para di sya antukin.

Gabi na kami nakarating ng Iligan. Check in sa napakamurang lodge, overnight stay sa halagang 400 pesos. He had to leave us there kasi may aatendan pan syang convention somewhere in Iligan din naman. Babalikan na lang daw nya kami kinabukasan ng 7am para sa 3rd day itinerary namen.

Nagkaroon pala kami ng conflict sa pag-check in. Twin sharing na lang lahat ang available na room and we are 4. Automatic na magkasama yung mag-jowa sa isang room. Takot na ko mag-isa sa room dahil nga sa makapanindig balahibo kong experience sa Bohol. Pero mas kakayanin ko sigurong makatabi ang multo kesa makatabi si Sir Chief hahaha. Unang una wala kaming relasyon, pangalawa ayaw din nya kong makatabi wahaha. Kaya ayun nagtapang-tapangan na naman akong mag-solo ng room. In fairness wala naman akong naramdamang kakaiba. Pero hindi pa rin ako nakatulog ng maayos sa kapraningan.

eto yung naging room ko

Kinabukasan 7am naka-prepare na kami, wala pa rin si Mikko. Nag-breakfast muna kami while waiting. 8:00am wala pa rin. Tapos na kami kumain. Hindi na sya tinitigilan ni Albert na tawagan pero hindi sinasagot. Ano kayang nangyari dun? Kakapusin na kami sa oras dahil babalik pa kami sa Cagayan de Oro for our flight pabalik ng Manila kaya we decided to take a cab na lang papuntang Maria Cristina falls at doon na lang sya pasunurin. Pero bago pa kami makababa ng lodge tumawag na sya. Papunta na daw sya within 30 mins.

Dumating sya at exactly 9am. Nagkayayaan pa daw sila ng mga friends nya na kasama sa convention na mag-inom at 5am na sya nakatulog. So ayun ang nangyari napuyat pala ang lolo.

Maria Cristina falls dapat ang una nameng pupuntahan. Kaya lang nagkaligaw ligaw kami doon. Nakakatawa  lang kasi Maria Cristina falls ang tinatanong nameng direction sa mga locals pero papuntang Tinago falls ang tinuturo nilang daan. Andun na lang din kami sa way ng Tinago falls kaya dun na muna kami nagpunta.

Tinago falls

Pagdating sa falls, syempre picture taking agad. This time, yung mga nag-guide samen ang nag-take ng picture. At habang nagpipictorial ako andyan lang sya nakabantay saken. Puro pa-demure pose na naman tuloy ako.

ang ganda ng falls noh? pero mas maganda ako

Sayang ang bulaklakin kong two piece kung hindi makikita sa picture. Nakita ko na nakatingin pa rin sya saken. Awkward naman ata kung sa harap nya ako maghuhubad. Eh mukang wala syang balak na alisin ang tingin saken so tumalikod na lang ako. Lumabas ng slight ang naughtiness in me kaya dahan dahan kong hinubad ang suot kong red na tank top (dahan dahan talaga). Akala nio kung anong hinubad ko noh? Na-expose ang top ng bulaklakin kong two piece. Hindi ko nakita yung reaksyon nya pero feeling ko nganga sya, ang sexy ko kaya bwahahaha.

After ng pictorial, naligo na kami sa falls. Hindi sya naligo kasi hindi daw sya nakapagdala ng extra na shorts.

Gustuhin ko mang tapusin ito dito pero ang haba na naman. Kaya't pasensya na po may isa pang episode. Promise last part na yun.


To be continued...

mahal...ang...bacon part 4

Kinabukasan tinanghali na kami ng gising. Ang usapan, 7am kami aalis papuntang Bukidnon. Kaso past seven na kami nagising. Ang eksena nagmamadali tuloy sa pagligo. Ayoko pa naman ng nagmamadali sa pagligo. Pano ko pagkakasyahin ang mga seremonyas sa loob lang ng 15 minutes?

I did my best naman para matapos ng mabilis. Paglabas ko ng banyo nakahain na sa mesa ang breakfast. The dining table was across our room. Nakapagbihis na ko nang binuksan ni Liza ang pinto. Napalingon ako sa labas at sya kagad ang nakita ko. Naka-upo sa dining. Nakatingin sya saken at nakangiti ng wagas. Bakit ganun ang impact ng ngiti nya ngayon? Anong meron? Bakit parang gustong lumundag ng puso ko ng konti? At bakit habang tumatagal nagiging gwapo sya sa paningin ko? Ang dami kong tanong noh?

Hindi ko alam kung baket hindi agad ako naka-pagreact sa ngiti nya (nganga moment). I was about to smile back but someone closed the door (suplada effect).

"Breakfast na daw muna" si Albert na kumakatok sa pinto. So habang naliligo pa si Liza eh nauna na kaming kumain kasi nga tanghali na. Aabutin na daw kami ng traffic. Uso din pala dun ang traffic. Sa mesa, nagawa ko ng ngumiti sa kanya.

Busy na ko sa paglasap ng sarap ng bacon ng biglang, "gusto mo ng kape?" Napatingin ako sa kanya at nakatingin din sya saken ibig sabihin ako ang tinatanong nya. Pero ewan ko ba kung baket tinanong ko pa kung ako ba ang tinatanong nya. Buti na lang di ata nya kilala si Vice Ganda kung hindi ang aga kong nabasag. Shet naman kasi naiilang ako. Bakit kasi pinapansin pa nya ko? May naalala tuloy ako, sinabi ko kasi kay Liza nung gabi na gusto kong magakape bukas ng umaga, narinig nya siguro. At ayan inalok ako ng kape, ang sweet noh? What a nice start of the day, and off to Bukidnon.

There's an awkward moment or should I say tension inside the car. May LQ ang mag-jowa. Hindi kasi hinintay ng lolo si lola na kumain ng breakfast kaya ayun deadmahan ang drama. Tulog mode si Albert sa likod, kwentuhan mode naman kami ni Liza sa gitna at tahimik mode naman si Mikko while driving at si Sir Chief na inunahan ako sa tabi ng drivers seat. Ako dapat ang katabi ni Mikko, eh hiya ako (arte lang) kaya ayun naunahan na naman ako ni Sir Chief.

"Ok ka lang Lin?" bigla nyang tanong. Close na kami? Nickname basis?
"Ok lang ba kayo dyan?" tanong nya ulet. Akala ko saken lang talaga concern. Kikiligin na sana ako eh.
"Ok na ok kami" si Liza, hindi na naman kasi ako nakapag-react. Muka lang akong tanga na laging nganga pag kinakausap nya diba? (nagra-rhyme)

On the way may mga nadaanan kaming pineapple farm. Kung mas maaga daw sana kami, nakapag-unlimited pineapple juice kami sa Del Monte plantation. Bumaba kami ng sasakyan para magpa-picture sa mga pinya.

After ng photo op sa mga pinya tuloy ang byahe. Hindi ko alam pero, pag nasa private vehicle ako ugali ko ng tumingin sa rearview mirror para manalamin at tingnan kung fresh pa rin itsura ko. While he's driving, I caught his eyes on the rearview mirror looking at me. Nagkatitigan kami, mga 3 seconds (naorasan ko pa talaga?) and then switched his eyes again on the road. Napalingon ako sa labas ng car at napangiti.


To be continued...

mahal...ang...bacon part 3

"May girlfriend ka ba Mikko?" Alam kong natanong na ni Albert to pero alam kong gusto nya lang na marinig ko mismo kay Mikko ang sagot.
"Wala" ang tipid ng sagot.
"Bakit wala? Dapat meron para may katulong ka na sa pag-aasikaso ng negosyo." Ngumiti lang sya.
"Gusto mo na bang magka- girlfriend? May ipapakilala ako sayo. Maganda, mabait at negosyante din. Kaya lang taga-Manila." Hindi ako nag-rereact pero alam kong ako ang tinutukoy ni Albert, hindi ako nag-assume this time. Ngiti na naman ang sagot nya.

Anu ba naman, wala ba talaga akong maririnig sayo? Kahit man lang itanong mo kung sino yung tinutukoy ni Albert. Sige na nga, ok na yung ngiti mo, alam ko namang alam mo na ako ang tinutukoy ni Albert eh. Ayan nag-assume na naman ako.

Magkatabi kami ng upuan. Ang lapit nya saken. Yung tipong pag lumingon ako at lumingon din sya maglalapat na ang mga labi namen. Syempre eksaherada lang hindi pa maglalapat, magkakatitigan lang muna. Pero kahit na magkalapit kami at ang mga kausap namen eh sinadya atang iurong ang mga upuan para makalayo ng konti at mabigyan kami ng privacy eh grupo pa rin ang kwentuhang nangyari. Kainis hindi man lang ako sya nakadiskarte.

Nang mabusog kami sa dalawang bucket ng beer we decided to go home na. Pagod na rin kami at naubos ang energy sa rafting. Pero hindi kami dumerecho ng uwi. On the way kasi naisip nyang dalhin muna kami sa beach medyo malapit lang naman. Nabitin ata sya sa dalawang bucket ng beer kaya habang nakatambay kami sa beach eh lumalaklak pa rin sila.

Lumalaklak ang mga boys at nagkkwentuhan naman kami ni Liza habang nakatingin sa mga stars. Biglang may bumagsak na falling star (bumagsak na falling pa redundant much). Ang bilis hindi na naman ako nakapag-wish. Namiss ko tuloy nung highschool pa ko. Sa Batangas, halos every other night nasa beach kami at madalas din akong makakita ng falling star. Anyway that's another story. We stayed there for about 30 minutes. Nag-aya na rin agad kami kasi di na talaga kaya ng powers ko pumipikit na ng kusa ang malalaki kong mga mata.

Almost midnight ng makarating kami sa bahay nila. Ipinagbukas nya ko ng pinto ng sasakyan and offered his hand to me para alalayan akong bumaba. "Kaya mo?" Bababa lang sasakyan hindi ko pa kakayanin eh mani nga lang saken ang rafting. Lasing na ata at naging gentleman na. Oo na, kinilig na ko ng konti dun, konti lang. Pero dahil pakipot ako I didnt grab his hand. "Kayang kaya." Sabay sumabit yung paa ko sa upuan ng sasakyan at muntik akong masubsob. Oh shet pahiya ako dun ah. Nakita kong aktong sasaluhin nya ko pero napakapit na ko sa upuan. Naunahan sya ng upuan ang bagal nya kasi.

May mga echoserong dogs nga pala sila na tahol ng tahol pagpasok namen ng gate. Although nakatali eh napakandirit pa rin ako papunta sa pinto ng house. Nauna kaming dalawa sa pinto. Naiwan yung iba sa gate. Ayan na naman, we're close to each other again. Yung tipong maamoy ko na ang hininga nya kapag nagkaharap kami, ganon ka-close at hindi yun eksaherada ah. Tahol pa rin ng tahol ang mga echoserong dogs. Gusto ko na tuloy sumiksik sa malaki at malaman nyang dibdib. Konting tahol pa ng mga echoserong dogs at magta-tarsier jump na sana ako sa kanya kaya lang bumukas na ang pinto.


To be continued...

Dahilayan Adventure Park- Bukidnon

This was still a part of my recent trip. Our second day was spent in Dahilayan Adventure Park in Manolo Fortich Bukidnon, an hour and a half drive from Cagayan de Oro.

It was a bit cloudy when we arrived. Much better, kesa naman magdagdagan ako ng another 5 shades, darker. 50 pesos lang ang entrance for adults.

Can you see that "LUGE PROMO"

I am not familiar about the "Luge". Nag-isip talaga ako nung makita ko yung "Luge Promo" na yan. I'snt it odd that they were giving a luge promo? Luge as in bankrupt? Buti na lang wala ring alam yung mga kasama ko, may karamay ako sa kahihiyan. Then the teller inside the booth showed us what is a luge.

That picture was actually the track of the luge. Kung gusto nyo makakita ng luge click nyo na lang ito.

According to google, luge is a french word for sled. Forest Luge in Dahilayan was the first and only mountain luge ride in the Philippines. I cant imagine myself lying on a sled and zooming down that track for eighty miles per hour so I didnt try it. Nakita ko pa lang naman kasi yung track natakot na ko. Buwis buhay! Siguro pagbalik ko na lang mag-iipon muna ako ng sobrang madaming lakas ng loob.

That is why we just enjoyed the Forest Park.

Sir Chief, Me, Liza and Albert

After magipon ng maraming lakas ng loob while nagpi-pictorial sa park gora na kami sa much awaited zipline ride. Dahilayan was known to have the longest dual zipline in Asia. Visiting here wouldnt be complete if you dont try this famous attraction. This was my first time to ride a zipline, at sa Asia's longest agad agad. I am afraid of heights. Pakiramdam ko humihiwalay yung kaluluwa ko sa katawang lupa ko whenever Im on a high place at nakikita ko yung nasa baba. Pero tapang tapangan nga ako kaya gagawin ko to.

Im so much torn between riding the longest and the 150m. Nai-imagine ko pa lang kung gaano sya kataas at kahaba nararamdaman ko na ang paghiwalay ng kaluluwa ko. Then I decided to ride the 150m. Pero kumontra ang mga kasama ko. Bakit daw hindi pa yung 840m, which is the longest. I told them, hindi ko kaya. Maglu-lunch break na yung cashier, ayoko pa naman ng pine-pressure ako kaya ayun nagpa-uto na rin ako nung paulit ulit nilang sabihin na kaya ko daw. Ok, kaya ko to! Matapang ako! Inuuto ko rin sarili ko. Longest dual zipline in Asia here I come!

picture picture again pangpa-wala ng kaba

takot din pala sila

Masyadong brutal ang mga nagaasists dito wala man lang pasabi bigla bigla ka na lang bibitawan at itutulak. Di man lang nagtatanong kung ready na ba ang kaluluwa ko. We paid 500 pesos for the 840m ride and additional 100 for the picture (below).

the picture comes with this certificate

Yes! I did it. I was screaming to death until halfway. Sa sobrang haba nya nawala na yung takot ko at parang nawalan na rin ako ng boses sa kasisigaw, na-enjoy ko na sya ng bongga! Ang sarap pala ng feeling ng lumilipad. Dala ko pa yung cam ko at kinuhanan ko yung sarili ko ng video. I actually dont know how I'd still managed to took a video of myself kahit na takot na takot ako.

After all, it was really fun and thrilling. Talagang pinasalamatan ko yung mga kasama ko dahil sa pag-convince nila saken. A conquered fear and another check on my bucketlist yey!

Halina't maglayag sa ilog ng saya

Lulan ng malaking bangkilas sa ikalawang pagkakataon ay muli kong nasilayan ang ganda at saya ng ilog Loboc. Masarap ang pananghalian kasabay ang mga kaibigan at iba pang turista habang nakikinig sa banayad na awitin. Dito ay makikita rin ang mga katutubong maipagmamalaki na umiindak sa saliw ng masayang musika. At ang higit na nagpahanga sa akin ay ang mga batang masiglang nagpapakitang gilas sa paglangoy sa kahabaan ng luntiang ilog. Kaya't ano pa ang inyong hinihintay? Halina't maglayag sa ilog ng saya.


Ang larawan ay kuha sa Loboc River, Bohol noong Abril ng kasalukuyang taon. Ito ang aking lahok sa Saranggola Blog Awards 4 sa kategoryang Larawan.