Namimiss lang kita

Hindi na kita naaalala, hindi na kita naiisip. May mga pagkakataon man na nasasagi ka sa alaala ko pero wala ng sakit, kahit konting kirot wala na kong maramdaman. Pero aaminin ko na may pagkakataon na kapag may mga bagay na nakakapagpaalala saken sayo, lalo na yung mga magandang mga alaala hindi ko pa rin maiwasan na mamiss ka. Yung mga tawanan at kulitan, mga masasayang moments together. Halos hindi ko na nga naiisip yung mga hindi mgandang nangyari o siguro ayoko na lang talagang alalahanin yun. 

Kapag naalala ko ang mga masasayang panahon na magkasama tayo hindi ko pa rin maiwasan na mapangiti. Yung mga panahon na naging knight in shining armour kita. Yung mga panahon na ikaw lang ang nakakapagpasaya sa akin. Yung mga panahon kung papano tanggalin ng mga yakap mo ang pagod ko. Yung mga panahon na binibigyan mo ko ng mga words of encouragement kapag gusto ko ng sumuko sa mga pagsubok sa buhay.

Siguro nga tama yung sinabi mo na natural lang na mamiss naten ang isa't isa sa tagal ba naman nateng naging magkasama. Pero alam ko sa sarili ko na wala na.

It's been a year but there's still a very tiny part of my heart that misses you.