mahal...ang...bacon part 6 season ender

Unfortunately hindi na kami nakapunta sa Maria Cristina falls. So sad. Sobrang gagahulin na kasi kami sa oras. Two hours ang byahe pabalik ng CdO. Past 12nn na kami nakaalis sa Tinago falls. 3:55pm ang flight namen pabalik ng Manila, so goodluck to us.

Hindi na kakayanin kung magi-stop over pa kami para kumain. Pero hindi pwede na hindi namen matikman ang famous lechon ng Iligan. Masarap daw kasi talaga yun sabi ni Mikko. Kaya bumili na lang kami ng famous lechon at sa car na lang kami kumain. Papak pala kasi wala kaming kanin.

Nagda-drive sya habang kami kumakain na ng masarap na lechon. Hindi pa sya nagbe-breakfast at wala syang kinakain. Kaya hindi na nya din napigilan na humingi ng lechon. Eto namang si Liza bigla akong siniko sabay bulong, "gurl subuan mo". At hindi pa nakuntento sa pagbulong saken ang napakabait kong kaibigan. "Gurl, subuan mo na si Mahal." 
"Oo nga kain ka ng kain dyan hindi mo man lang inaalok si Mahal" pag-second the motion ni Albert. Di ko alam kung ano naisip nung mag-jowa pero nagpadala na rin ako sa trip nila kaya, "Mahal oh, lechon" sabay subo ko sa kanya at si Mahal ngumanga naman. Kilig na kilig yung mag-jowa habang si Sir Chief tahimik lang na kumakain, nagseselos na ata at naunahan ko sya na subuan ni Mikko bwahaha!

"Mahal eto pa oh" sabay abot sa lechon. Hindi ko na sinubuan ulet inaabutan ko na lang sya ng lechon with my bare hands. "Salamat Mahal." Aba at nakiki-mahal na rin ang mokong. Oo na, kinilig na ko. Ganyan ang naging eksena hanggang sa maubos ang lechon at mabusog kami.

2:30pm and we're still somewhere down the road far from the airport. Nawawalan na kami ng pag-asa na makaabot sa flight. So we're thinking some options. Hindi kami pwedeng kinabukasan pa umuwi. First, may mga business kami na naiwan specially si Sir Chief, second, binyag ng pamangkin ko at kasal ng friend ko kinabukasan and lastly, last piece of clean clothes na yung suot namen, even underwears.

"Lin, may mga underwears naman sa bahay kung wala ka na talagang gagamitin." He heard us talking and I dont know kung nagbibiro ba sya oh seryoso sa sinabi nya. Seriously? He's offering me an underwear? I assumed he's joking kaya tawa na lang ang naisagot ko.

Unfortunately na naman, kahit pinapalipad na ni Mahal ang sasakyan hindi na rin kami aabot sa flight namen. May mga series of traffic din kasi sa daan dahil sa mga ginagawang kalsada. In short, naiwan kami ng plane! Saklap.

Mikko was talking to his connections if they can do something about our situation. But still ended us booking the next flight back to Manila. Ang ticket na nakuha namen pabalik ng Manila cost a bit higher than our roundtrip ticket to CdO. Sayang, naka-isang rountrip na sana ulet kami. Wala na kaming cash oh hand kung meron man kulang na to pay the tickets. Buti na lang friend ni Mikko yung may-ari ng travel agency and agreed to deposit the payment the next banking day.

After the stress that we have gone trough we decided to eat before heading to the airport besides, we still have enough time not to be late again for our flight.

On the way to the airport, "Mikko, kunin ko number mo para kung sakali mapag-isipan mo yung (business) proposal ko sayo" sabi ni Sir Chief. Mikko dictated his number.
"Sandali lang, hindi nakuha ni Arline" sabay siniko na naman ako ni Liza. Sumusobra na tong friend ko na to sa kasisiko saken ah. Bibigwasan ko na to charot!
"Ah ganon ba?" and he dictated it again. Gosh hindi ako makapaniwala na ako talaga ang kukuha ng number nya, kainis! I still didnt type his number on my phone.
"Gurl, i-save mo na." pero nakabantay si Liza.
"Wait lang may tinetext pa ko" palusot ko.
"At ako talaga kukuha ng number nya?" bulong ko kay Liza. Ayoko talaga hindi ko matanggap. Sya! sya dapat ang kumuha ng number ko.
"Eh nagda-drive sya pano nya kukunin number mo? Ok lang yan, sige na." May point naman si friend.
"Sige na gurl kunin mo na." Haaay sige na nga, ang kulit!
"Ano ulet? pakiulet naman" tanong ko kay Mikko.
"Ok, save number, Mahal." Sinasabi ko yan habang gingawa ko. At natawa naman sya ng marinig nya. So ayun Mahal ang name nya sa phone ko.

Pagdating sa airport medyo nalungkot ako kasi nagsisimula pa lang sana yung love team namen pero matatapos na agad. Time to say goodbye.

He said goodbye to Albert first and did the usual dapping up, aslo with Sir Chief. He hugged Liza and lastly me. Save the best for last ang peg. A three-second blissful hug. OA sa description ng hug. Yes, he hugged and kissed me. Charot lang po yung kiss hanggang hug lang talaga, promise hehe.

Bye Mahal, bye CdO.

Dahil sa mga pangyayari nakalimutan na namen yung bacon na dapat iuuwi namen sa Manila. Sayang, ang sarap pa naman.

Pagdating ko sa bahay, I received a text from Liza, "gurl sabi ni mahal itext mo daw sya..seryoso..nakausap namen sya.." Sa sobrang pagod at antok I just replied "ok i'll text him". Dahil busy busyhan ako, after a couple of days ko pa sya nai-text. And it seems he's really waiting for my text. "Hello mahal tagal ko hinintay text mo". Oh yes, Mahal pa rin ang tawag nya saken, until now.

Up to this date, madalas pa rin kami naguusap. Madalas sya tumatawag and we really talk a lot about anything. Makulet sya kausap at ibang level ang humor nya kaya lagi nya kong napapangiti at napapatawa. At wala ditong romance, we're just really good friends (showbiz?) at hanggang dun na lang siguro yun. Hindi ko ata kaya ang LDR.

Niyaya nya ko mag-Camiguin, syempre kasama pa rin yung mag-jowa at si Sir Chief. I answered maybe next year, well lets see kung matuloy.

I dont know exactly why, but whenever I heard this specific song, I remember him. Kaya in-assign ko syang caller ringtone ni Mahal. Kahit nakapikit ako oh kaya naman malayo yung phone ko saken, basta marinig ko tong song na to I know it's him, calling.




Jet Lag – Simple Plan Song Lyrics

Oh by the way, before I forgot. Sa mga nagrequest ng picture nya, eto sya.

Galing sa fb nya yang mga pictures. Take note hindi kami friends sa fb. hahaha!

May mga kasama kami sa picture na yan. Ni-crop ko lang hehe. Bagay ba kami? Kumusta naman ang ab ko?